Woensdag was het dan eindelijk zover. Om half 5 ging de wekker zodat we om half 6 richting schiphol konden vertrekken. Eenmaal op schiphol aangekomen, waren mijn vader, stiefmoeder en broertje er ook al en even later kwamen opa en oma ook. Eerst kregen we nog wat informatie over New York en over het inchekken. Iedereen kreeg een Buddy aangewezen en mijn buddy's waren Lisette en Lauri. Het inchekken was gelukkig niet lastig, ook al waren de medewerkers daar niet al te vrolijk. Om kwart over 7 moesten we bij de douane zijn, maar eerst hebben we nog wat gedronken. Dan was het echt zo ver. Het afscheid nemen werd een feit. In het begin dacht ik hier niet veel moeite mee te hebben, maar dan realiseer je je pas echt dat je 10 maanden van huis bent, en dat valt best zwaar. We moesten nog even met onze cry faces op de foto met de hele groep en dan moesten we toch echt door de douane heen. Gelukkig maakte iedereen hetzelfde mee die dag, waardoor iedereen elkaar kon steunen. De vlucht ging voor de rest helemaal goed.

Eenmaal in New York aangekomen, moesten we eerst nog langs de immigratie dienst, of iets in die richting. Buiten was het ondertussen hard aan het regenen, wat onze eerste indruk van New York wel verpestte. Het hotel waar we inzaten was gaaf. Ook al zeiden ze dat we 1 kwartier moesten wachten, wat uiteindelijk 2/3 kwartier werd. De kamers werden ingedeeld op vertrek tijden. Samen met Lauri, Lisette en Eline zat ik op één kamer. We hadden uitzicht op het vliegveld en we hadden een HUGE televisie in onze kamer. We zijn na het eten vroeg gaan slapen want de volgende dag zouden we veel gaan bezoeken.

Donderdag hebben we superveel gedaan. We kregen onze ‘private tourguide' die ons overal naar toe wees. We zijn naar Central Park geweest, we hebben gelunched bij Macy's, geshopt in Soho en China Town, de Brooklyn Brigde afgelopen en een lekker ijsje gehaald. Daarna hebben we met de hele groep gegeten bij HB Burger, wat meer spelen met ketchup werd dan echt eten. We hebben alle borden met ketchup versierd en daar kwamen de geweldigste creaties uit voort. Ik weet niet of het restaurant er nou zou blij mee was. Na het niet-eten zijn we door gereden naar de Top of the Rocks. Daar zijn we helemaal naar boven gegaan, wat super gaaf was. Je had prachtig uitzicht over New York. Gelukkig hadden we lekker weer zodat we ook buiten konden staan. Na deze dag waren we aardig gesloopt wat zorgde dat we heerlijk hebben geslapen.

Vrijdag was alweer de laatste echte dag in New York. We zijn eerst met de boot naar Liberty Island gegaan. Dat ding is echt zo mega groot, echt nooit verwacht. Daar hebben we even een tijdje rondgelopen en foto's gemaakt. Het was super heet die dag wat zorgde voor heel wat sweaty faces. Daarna hebben we wat gegeten in het World Financial Center. Daarna zijn we doorgelopen naar het 9/11 memorial. Dit was echt heel indrukwekkend om te zien. Ik wou hier altijd al naar toe, maar als je er dan ook echt bent, dan krijg je er best een beetje buikpijn van. Vanaf 9/11 zijn we met de subway naar Coney Island gegaan. Dit was nog best een lange rit, maar we hebben er heel wat gezelligs van gemaakt. We waren met z'n 23en en wij met z'n 6en (Lauri, Lisette, Larissa, Jette, Manon en ik) waren toch echt wel de langzaamste van de groep, wat zorgde voor heel wat leuke momenten. Op Coney Island was best veel te doen. We hebben uiteindelijk toch maar 8 Dollar betaald voor een ritje in de Suicide, of te wel de Cyclone, de oudste achtbaan van de wereld. Je werd helemaal heen en weer geschud en de achtbaan kon ieder moment in elkaar storten, maaaaaar we hebben het overleefd! We hebben nog een hele tijd samen met Lana en Nicole op de boulevard gezeten, wat eindigde in het maken van cheerleader piramides. Daarna hebben we wat gegeten in een pizza restaurant en hebben we gezongen voor de birthday girl Lauri. En dan was het eindelijk zo ver. TIME SQUARE. Het was nog een eindje rijden, maar toen we er eenmaal waren was het echt geweldig. Al die lichtjes en al die mensen, echt zo indrukwekkend. Natuurlijk hebben we wat geshopt en vooral veel rondgekeken. We hadden hier gelukkig heel veel tijd voor. Om 10 uur moesten we weer bij de bus zijn, wat betekende dat dit bijna het einde was van de oriëntatie in New York.
Eenmaal terug in het hotel hadden we een verassing voor Lana en Nicole; broekjes met onze namen erop en nog een stukje tekst. Dan moesten we toch maar gaan beginnen met het inpakken van onze koffer, aangezien onze kamer na 5 minuten al een mega zooi was. Uiteindelijk belande ik om 2 uur in mijn bed, terwijl de wekker al weer om 2.45 ging, omdat Lauri en Eline de bus om 4 uur moesten hebben. Na heel wat tranen hebben we Lauri gedag gezegd en zijn we zelf verder gegaan met het inpakken.

Om 5 uur ging onze bus naar het vliegveld. Larissa moesten we achterlaten en Lana stond op ons te wachten bij Terminal C. Samen met Lisette en Lisa moesten we dezelfde vlucht nemen. Eenmaal na het inchekken, waarbij we geen stoelen kregen, moesten we naar de gate lopen. Na veel tranen hebben we dan echt afscheid genomen van Lana, wat toch wel moeilijk was, aangezien dit echt het begin van onze reis betekende. Om 6.59 zou onze vlucht naar Denver vertrekken. Bij de gate aangekomen moesten we onze tickets inleveren, omdat er nog geen stoelnummers opstonden, wat uiteindelijk een drama werd. Ze hadden overgeboekt, wat betekende dat er meer mensen dan stoelen waren. Lisa had wel een stoelnummer, dus die kon doorlopen. Lauri waren we tegengekomen, omdat zij vertraging had, en kwam bij Lisette en mij zitten. Na lang wachten zijn we naar de bali gelopen, waarna we na een uur te horen kregen dat we niet mochten vliegen. Door alle vermoeidheid en de emoties, leidde dit tot nog meer tranen. Onze vlucht was opnieuw geboekt, Lisette zou naar Chicago vliegen en daarna door naar Colorado Springs en ik een rechtstreekse vlucht naar Denver, maar dan pas om half 4. Gelukkig kwamen we Manon en Larissa tegen die ons hebben geholpen met het bellen naar Nicole en Lana. Onze hostfamilie's zijn op de hoogte gesteld en nu was het alleen nog maar wachten. Met 3 kwartier slaap en zo veel tranen, is het best vermoeiend om nog van half 8 tot half 4 te moeten wachten. Ik was de laatste die vertrok naar mijn hostfamily, wat betekende dat ik nog een tijdje alleen moest wachten op het vliegveld.

Na Lisette af te hebben gezet bij haar gate, dacht ik dat het eigenlijk niet meer mis kon gaan. Ik was de enige nog daar en ben dus direct naar mijn gate gelopen. Eenmaal daar, had ik weer een anderhalf uur vertraging. In het totaal heb ik 12 uur op Newark airport gezeten.

Gelukkig stond mijn hostfamily mij op te wachten bij de bagage en kon ik eindelijk echt gaan beginnen aan dit avontuur. We hebben nog wat gegeten langs de weg en eenmaal thuis zijn we snel gaan slapen. Vandaag hebben we niet veel gedaan. We hebben informatie opgehaald over mijn telefoon en ook ben ik samen met Heidi (de dochter van mijn hostmom) even naar Target en Starbucks gegaan.

Het engels praten gaat best goed, maar kan wel vermoeiend zij. Maar tot nu toe heb ik het heel erg naar mn zin en ik kan echt niet wachten op wat er nog komen gaat.

Liefs,